نما ، کوچک ترین جزء فیلم است و برابر است با ، هر بخش از فیلم که در آن ، دوربین بدون خاموش شدن ، یک برداشت مستمر داشته است. نما را نمی توان دقیقا برابر با برداشت دانست ، زیرا هر برداشت ممکن است دستخوش تدوین شود و دقیقا آن چیزی نباشد که بر پرده ظاهر می شود.
نماها را معمولا بر اساس موارد زیر دسته بندی می کنند :

فاصله میان دوربین و سوژه ( به ویژه شخصیت )

نمای خیلی دور ( Extreme Long Shot )
نمایی که از فاصله خیلی دور از سوژه فیلم برداری می شود و تصویری کلی از مکان رویداد ماجرا به دست دهد. چنین نمایی معمولا به عنوان نمای معرف به کار می رود.

نمای دور ، نمای عمومی ( Long Shot )نمایی که از فاصله ای دور ، سوژه را نشان می دهد. در این حالت علاوه بر سوژه ، شخصیت ها و بخشی از محیطی که سوژه در آن قرار دارد ، نیز در این نما دیده می شود. این نما نگاهی کلی به موضوع دارد و موقعیت سوژه را در آن محیط و فضا نشان می دهد. در واقع نمای دور بیش از نمای نزدیک و متوسط ، درباره رابطه سوژه با محیط به ما اطلاعات می دهد. از این نما بسیار در شروع سکانس ها به ویژه سکانس آغازین استفاده می شود ، به عنوان آخرین نمای فیلم هم بسیار مورد استفاده قرار می گیرد.

نمای دور متوسط ، نمای نیمه دور ( Medium Long Shot )نمایی در حد فاصل میان نمای دور و نمای متوسط. این نما ، گستردگی نمای دور را ندارد اما ، موضوع را کامل نشان می دهد.

نمای متوسط ( Medium Shot )نمایی بین نمای دور و نمای نزدیک که شخص یا چند شخص را از مچ یا زانو به بالا و یا قامت آنها را به طور کامل در حالت نشسته نشان می دهد. این نما بیشتر برای نمایش روابط میان دو یا چند شخصیت و در عین حال ، ارائه اطلاعات کافی برای درگیر کردن تماشاگر مورد استفاده قرار می گیرد.

نمای نزدیک متوسط ، نمای نیمه نزدیک ( Medium Close-Up )
نمایی در حد فاصل میان نمای متوسط و نمای نزدیک که از سینه تا بالای شخصیت را نشان می دهد.

نمای درشت ، نمای نزدیک ( Close – Up )نمایی که در آن چنین به نظر می رسد که دوربین به فاصله بسیار نزدیکی از سوژه رسیده است. در این نما ، صورت شخصیت ، یا نمای درشتی از چیزی ، پرده را پر می کند. نمای کلوزآپ برای رساندن احساسات ، واکنش ها و حالات روحی شخصیت به تماشاگر بسیار موثر است و بین تماشاگر و شخصیت درگیری احساسی زیادی خلق می کند و بیننده را وا می دارد تا فقط روی شخصیت و نه چیز دیگری تمرکز کند.

نماهای نزدیک از اشیا یا بخش هایی از اشیا ، برای جلب توجه تماشاگر به اطلاعات و جزئیات مهم ، خلق هیجان در اثر کاربرد آن شیء خاص ، و ارائه ارزش نمادین به آن ، انجام می شود.

نمای خیلی نزدیک ، نمای خیلی درشت ( Extreme Close-Up )نمایی که از فاصله خیلی نزدیک به سوژه ، فیلم برداری می شود ، که در این صورت فقط جزئی از آن دیده می شود یا بخشی از آن بسیار بزرگ به نظر می آید. چنین نمایی اگر از بازیگری فیلم برداری شود ، فقط بخشی از چهره برای نمونه چشم یا دهان او را نشان می دهد.

نماهای بالا نماهای اصلی هستند ، در این زمینه نماهای دیگری نیز وجود دارد که حالتی بینابینی دارند ، از جمله می توان به نماهای زیر اشاره کرد:

قاب کامل ، فول شات ( Full Shot )
نمای دوری که تمام هیکل شخصیت را نمایش می دهد. در این حالت فرق سر او حدودا مماس با خط بالایی قاب و کف پای او مماس با خط پایینی قاب است.

نمای از زانو ( Knee Shot )
نمای متوسط از یک یا دو شخصیت که معمولا از زانو به بالا را شامل می شود.

نمای بسته ( Tight Shot )
نمایی که در آن شخصیت ها در فضای قاب محصور شده و فضای بیرونی کمی در آن به چشم می خورد. چنین نماهایی فاصله میان تماشاگر و شخصیت ها را کم می کند و حس همذات پنداری بیشتری ایجاد می کند.

نمای حاوی جزئیات ( Detail Shot )نمایی که جسمی کوچک یا جزئی از آن را یا بدن شخصی را نشان می دهد. این نما درشت تر و حاوی جزئیات بیشتری از نمای درشت (کلوزآپ ) است.

خلاصه اندازه های شات

زاویه دوربین با سوژه

نمای سربالا ( Low – Angle Shot )
نمایی که از زیر سطح مستقیم دید چشم و در حالی که انگار دوربین از پایین به سوژه می نگرد ، فیلم برداری شود. چنین نماهایی بر خلاف نمای سرپایین موجب می شوند که موضوع ( شخصیت ، شیء و سوژه ) مسلط ، عظیم و حتی تهدید کننده به نظر برسد. در این نماها معمولا سعی می کنند که پس زمینه را حذف کنند و یا به حداقل ممکن تقلیل دهند و شخصیت مورد نظر را بر زمینه آسمان یا سقف نشان دهند. همچنین حرکت شخصیت هایی که از این زاویه از آنها فیلم برداری می شود ، شتابدار به نظر می آید و بیننده خود را در مواجه با یک خطر حس می کند.

نمای خیلی سر بالا ( Extreme Low- Angle Shot )نمایی که کاملا از زیر شخصیت گرفته شده و به نظر می رسد که شخصیت بر دوربین خیمه زده است. از این نما به ویژه برای نشان دادن ساختمان های بلند و هراسناک استفاده می شود.

نمای سر پایین ( High Angle Shot )
نمایی که از بالای سر سوژه و رو به پایین فیلم برداری می شود. در این حالت دوربین رو به پایین به سوژه نگاه می کند. این نما ، ارتفاع و ظاهر شخصیت ها را تغییر می دهد و حرکت آنها را کند جلوه می دهد ، به این دلیل چنین نمایی می تواند ، شخصیت مورد نظر را آسیب پذیر نشان دهد. برای مثال نمای سرپایین از شخصیتی که در بیابانی سرگردان است.

نمای خیلی سرپایین ( Extreme High-Angle Shot )
نمایی از بالای سر سوژه ( عمودی) ، که معمولا با بازو ، برج ، هلیکوپتر و... فیلم برداری می شود. در چنین تصاویری شخصیت ها نمود چندانی ندارند و فقط تصویری کلی از عرصه یا چشم انداز ماجرا به دست می آید.

نمای از بالای سر ( Overhead Shot )
نمایی که درست از بالای سر شخصیت یا از فضای بالای وقوع رخداد گرفته می شود. این نما برای نشان دادن اسارت شخصیت در محیطی کوچک یا سردرگمی و اغتشاش حاکم بر صحنه موثر است.

نمای هوایی ( Aerial Shot )نمایی که از هوا و با کمک تجهیزات متصل به هلیکوپتر ، هواپیما ، بالن و غیره گرفته می شود. نمای هوایی هنگامی مورد استفاده قرار می گیرد که امکان استفاده از جرثقیل ممکن نیست و یا زمانی که نمایش محل ماجرا به طور همه جانبه لازم است. گرفتن نمای هوایی بسیار مشکل است اما جزء نماهای بسیار جذاب و تاثیرگذار است.

نمای ( دید) چشم پرنده ( Bird's – Eye View )
نمایی که از دوربینی که در فاصله ای دور ، از بالا به پایین نگاه می کند، فیلم برداری می شود. این نما معمولا با جرثقیل یا هلیکوپتر ، فیلم برداری می شود. چنین نمایی از این زاویه و با این فاصله ، بر شخصیت ها و اماکن خاصی تاکید ندارد ، بلکه تنها دیدی کلی و اطلاعاتی عمومی به تماشاگر می دهد.

زاویه کج ( Dutch Angle )
نمایی که در آن ، در تصویر حاصل بر پرده ، به نظر می رسد شخصیت ها و اشیا تا حدی کج شده اند و از زاویه معمولی عمودی منحرف شده اند. از این نماها برای نشان دادن رویا یا توهم شخصیتی ، برای ایجاد حس بی تعادلی و نا امنی استفاده می شود. همچنین این نماها ، می توانند معرف بروز حوادث ، خشونت یا هوای طوفانی باشند.

نمای سه رخ ( Three – Quarter Shot )
قرار دادن دوربین در زاویه و موقعیتی که 75 درصد سوژه را ضبط کند و به آن حس و حالی واقعی تر از تصویر از زاویه کاملا رو به رو بدهد.

نگاه کلی به زوایای دوربین

خلاصه زوایای شات

حرکت دوربین یا سوژه یا هر دو

نمای تراولینگ ( Traveling Shot )در این نما دوربین روی زمین ، با استفاده از پایه ای چرخ دار ، یا روی ریل حرکت می کند و ماجرا را تعقیب می کند ، یا تماشاگر را با خود به جایی می کشاند.

نمای جرثقیلی ، نمای کرین ( Crane Shot )نمایی که از بالای جرثقیل و معمولا همراه با حرکت دوربین ، به واسطه حرکت کرین ، فیلم برداری می شود. در اینگونه نماها ، می توان شخصیت را در حرکتش به سوی بالای پله ها همراهی کرد ، با شخصیتی در فاصله های دور همگام شد ، بالای سر جمعیتی چرخ زد و روی شخص خاصی تمرکز کرد ، ارتفاع گرفت و ارتفاع را کم کرد و ... .

نمای تعقیبی ( Follow Shot )نمایی که طی آن چنین به نظر می رسد که دوربین در تعقیب سوژه در حرکت است . ضبط چنین حرکتی یا به مدد تراولینگ امکان پذیر است که طی آن دوربین فیلمبرداری ، واقعا سوژه را تعقیب می کند یا به مدد عدسی زوم انجام پذیر است که دوربین بی حرکت است. در صورت استفاده از عدسی زوم ، وضوح اشیا ء محیط و نسبت سوژه به محیط دستخوش تغییر می شود.

نمای روی دست ( Hand – Held Shot )نمایی که با دوربین سبک قابل حمل و گاه با کمک بندهای متصل به بدن که به فیلم بردار امکان حرکت می دهد ، فیلم برداری می شود . چنین نماهایی معمولا در فیلم های مستند و گزارش های خبری تلوزیونی به کار می آیند. اگر نما های روی دست ، بدون ابزای مانند استدی کم فیلم برداری شود ، تکان دارد و می لرزد و گاه به عمد در فیلم های داستانی استفاده می شود ، تا به آن حس و حال مستند ببخشد.

نمای از روی شانه ( Over-The – Shoulder Shot )
نمایی که از روی شانه بازیگر فیلم برداری شود و معمولا پشت سر ، گردن و شانه او ممکن است در قاب دیده شود. این نما معمولا در گفت و گوها و برای نشان دادن واکنش شنونده به کار می رود ، دوربین دائما چهره دو طرف گفت و گو را نشان می دهد تا تماشاگر متوجه واکنش های هر دو نفر شود.

نما با چرخش افقی ( Pan Shot )نمایی که در آن ، دوربین به طور افقی به چپ یا راست ،حول محور ثابتی می چرخد. این حرکت دوربین معمولا به دلایل زیر انجام می شود :
1- تصویری کلی از محل صحنه به تماشاگر بدهد.
2- توجه تماشاگر را به ماجرای خاصی جلب کند و در عین حال ، او را از روابط اجزای صحنه آگاه کند.
3- حرکت شخصیت یا وسیله نقلیه ای را در چشم انداز وسیع افقی تعقیب کند.
4- دیدی کلی از آنچه شخصیت می بیند ، ارائه کند.

حرکت افقی واکنشی ( Reaction Pan )
حرکت افقی از کنش شخصی به واکنش شخصی دیگر نسبت به کنش آن شخص. این تکنیک برای نشان دادن تضاد میان دو نما استفاده می شود و حس خنده داری خلق می کند.

نما با چرخش عمودی ( Tilt Shot )
نمایی که طی آن دوربین ، در موقعیتی ثابت ، حول محور عمودی ، حرکتی رو به بالا یا پایین انجام دهد. چنین نمایی می تواند معرف دیدگاه ذهنی شخصیتی باشد که مکانی را از بالا به پایین و یا برعکس برانداز می کند. همچنین ، این نما می تواند حرکت موضوع را برای تماشاگر تعقیب کند و او را از محیط آگاه تر سازد.

نمای قوسی ( Arc Shot )نمایی که طی آن دوربین دایره ای کامل یا ناکامل را دور موضوع می پیماید. از این نما می توان برای ایجاد حالتی سرگیجه آور استفاده کرد.

نمای نقطه نظر ( Point - Of – View Shot )
نمایی ذهنی که صحنه ای را عینا از دید و نقطه نظر یک شخصیت نشان می دهد ، بر چشم انداز او تاکید می کند و ما را به جای او می گذارد. در فیلم ها معمولا چنین نمایی با نماهای عینی ، که نمایشگر همان شخصیت در صحنه ای است تلفیق می شود. این نوع نماها به ویژه در فیلم های پلیسی و ترسناک حس تعلیق فیلم را افزایش می دهد ، چون به این ترتیب تماشاگر هم به نوعی جزئی از شخصیت می شود.

نمای عقب کشی ( Pull – Back Shot )
هر نمایی که با عقب کشیدن از سوژه همراه باشد. هدف از این عقب کشیدن ، بزرگ کردن میدان دید و ارائه اطلاعات بیشتر ، نمایش شخصیت یا شیئ دیگری و یا نشان دادن بخش بزرگ تری از محل است.

نمای رو به دوربین و پشت به دوربین ( Head – On , Tail – Away Shot )
نمایی از چیزی که به طور مستقیم رو به دوربین حرکت کند و آنقدر جلو می آید ، که تمام قاب را پر کند و سپس به تدریج در جهت مخالف از دوربین فاصله می گیرد ، تا دوباره در حد کانونی شدن قرار گیرد. این تکنیک معمولا برای نشان دادن گذشت زمان یا تغییر مکان به کار می رود.

تعداد شخصیت ها

این نما تعریف خاصی ندارد و به تعداد شخصیت هایی که در نما حضور دارند بستگی دارد ، برای مثال نمای یک نفره ، نمای دو نفره ، یا نمای گروهی و ...

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در پنجشنبه بیست و هفتم بهمن ۱۳۹۰ |

هنگام قرار دادن نوار اول در روی نوار را فشار دهید بعد درب قاب دوربین را ببندید. دکمه روشن کردن دوربین را آهسته همراه خار روی آن فشار دهید.

اگر باطری شما روی دوربین شارژ می شود یک شارژر بخرید. برای شارژ کردن باطری نیازی نیست شارژ باطری تمام شده باشد. اگر از باطری مدت زیادی استفاده نمی کنید آن را شارژ

 کنید و کنار بگذارید. از دو باطری نو و قدیمی با هم استفاده نکنید.

دوربین خود را مرتب با پارچه کمی مرطوب به دقت تمیز کنید. از بند دوربین استفاده کنید. یک هد پاک کن استاندارد همیشه داشته باشید. مراقب وارد آمدن ضربه به دوربین باشید.

دوربین از هر نوعی که باشد بسیار ظریف است و با ظرافت باید از آن استفاده کرد. کیف دوربین خود را حتما از جنس محکمی انتخاب کنید.

در هوای خیلی سرد و خیلی مرطوب تصویربرداری را فراموش کنید.

حلقه فوکوس را زمانی که دوربین در حالت اتو است نچرخانید.

هنگام اتصال دوربین به تلویزیون یا کامپیوتر حتما ابتدا کابل را وصل کنید بعد دستگاه و دوربین را روشن کنید.

سه پایه ای را بخرید که تعادل بهتری نسبت به وزن دوربین داشته باشند. سه پایه های فلزی مناسب تر هستند.

محافظ لنز را فقط زمانی که قصد ضبط دارید از روی آن بردارید. لنز دوربین را رو به خورشید هرگز نگیرید. فقط با پارچه نرم یا پارچه مخصوص عینک لنز را تمیز کنید.

نکاتی برای ضبط بهتر تصویر

دوربین را محکم و همیشه نزدیک بدن بگیرید. پاهای خود را محکم و با کمی فاصله از هم روی زمین قرار دهید. از یک تکیه گاه به عنواه پایه سوم استفده کنید.

از چشمی یا ویزور به جای صحفه ال سی دی استفاده کنید.

قبل از شروع کار بدانید از چه چیز می خواهید فیلم بگیرید. یک خط داستانی برای ضبط خود بسازید. هر شات یا ضبط حداقل حدود پانزده ثانیه باشد. به یاد داشته باشید شروع و انتهای ضبط بسیار مهم است.

از افکت های دوربین استفاده نکنید.

از زوم و چرخاندن بی دلیل دوربین پر هیز کنید. زوم بیشتر مساوی است با لرزش بیشتر.

قبل از شروع عمل پن چند ثانیه ضبط کنید. هرگز هنگام چرخش دوربین همزمان از زوم استفاده نکنید. به جای چرخاندن دست هنگام عمل پن از کمر بچرخید.

سعی کنید همیشه روی حالت اس پی ضبط کنید.

قبل از شروع ضبط از خودتان بپرسید چرا دوربین من تنظیمات دستی دارد.

کار با فوکوس و وایت بالانس (تراز سفیدی) دستی را یاد بگیرید. قبل از شروع ضبط کادر بندی و فوکوس را انجام دهید.

ساده و بدون حرکت فیلم بگیرید. در صورت امکان از سه پایه استفاده کنید.

مدت باقیمانده نوار و باطری را همیشه کنترل کنید. یک مقدار از باطری را برای صحنه آخر باقی بگزارید.

رو به روی منیع نور و در حالت ضد نور تصویر ضبط نکنید. از ضبط در نور های خشن و پر سایه پر هیز کنید. حد اقل نور لازم برای ضبط طبیعی توسط دوربینتان را بشناسید. برای مراحل ضبط نور ثابتی داشته باشید. هنگام تیلت کردن مراقب ضد نور باشید.

اگر با کاربرد زوایا آشنا نیستید از زاویه بالا و پایین تصویر نگیرید.

حساسیت میکروفن را کنترل کنید تا از دیستورت شدن صدا (بلندی بیش از حد صدا)  جلوگیری کنید.

صحیح گرفتن دوربین (راه رفتن, چرخش)

فرض می کنیم شما دوربینی خریدید و با ذوق وشوق آن را از جعبه بیرون آوردید و تمام زیر و روی آن را وارسی کردید و احتمالا با بیشتر کاربرد های آن هم آشنا شدید حالا وقت آن رسیده که کمی منطقی به دوربین خود نگاه کنید و از خودتان بپرسید چگونه می توانم بهترین تصاویر را با آن ضبط کنم. دوربین شما از هر نوع و هر قیمتی باشد و شما چه به فکر کار تفننی ،ضبط تولد یا عروسی، فیلمسازی و هر چیز دیگری باشید هیچ فرقی نمی کند اصول کار یکی است.

در اولین ضبط حتما از خود می پرسید چگونه باید دوربین را در دست بگیرم. دوربین شما یا روی دست جا می گیرد یا آن را روی کتف  shoulder size خود می گزارید. دوربینی که روی کتف باشد به دلیل تکیه گاه ثابت و بهتر لرزش کمتری دارد ولی حرکات و مانور آن نسبت به نوع روی دست کمتر است.

همواره دست راست خود را محکم به پهلو بچسبانید و در حالی که نود درجه دستتان را خم کرده اید در جای مناسب خود  روی دوربین و دررون بند نگهدارنده قرار دهید. توجه کنید همیشه دوربین به بدنتان نزدیک باشد و روی آن تسلط کامل داشته باشد. حالا دست چپتان را اگر دوربین روی کتفتان است در کنار لنز قرار دهید و آن را مهار کنید و انگشتانتان باید روی حلقه فوکوس و حلقه زوم قرار بگیرد. 

ولی اگر دوربین روی دستتان است سعی کنید با دست چپتان از زیر، دوربین را با تسلط و محکم بگیرید و گونه ای که کف دستتان کاملا رو به بالا باشد، انگشت شست سمت چپ حلقه زوم  و انگشت بزرگ و انگشتری سمت راست حلقه زوم قرار گیرد. این بهترین راه است البته می توان به جای زیر سمت چپ دوربین را نگه دارید.حالا نوبت کمر است که باید صاف باشد به یاد داشته باشید بیشتر مواقع  گردش به چپ و راست و بالا و پایین با کمر انجام می شود نه دست، دقیقا مثل کاری که سه پایه برای ما انجام حالا پاهایتان را اندزه پهنای شانه هایتان باز کنید و پای چپ را کمی جلو تر قرار دهید تا به بهترین حالت نسبت  به شکل سه پایه قرار گیرد این نحوه صحیح گرفتن دوربین است که باید همواره به همین شکل انجام دهید شاید در ابتدا کمی تصویر شما لرزش داشته باشد ولی با تمرین زیاد می توانید این عیب را بر طرف کنید  در عکس بالا نحوه گرفتن دوربین را میبینید.

 پای سوم

بدن انسان به هیچ وجه برای گرفتن دوربین مناسب نیست به همین دلیل ابزار زیادی برای ثابت نگه داشتن دوربین به وجود آمده اند. ولی ما تا جایی که بتوانیم سعی می کنیم تقلیدی از کار سه پایه داشته باشیم و به همین خاطر از هر تکیه گاهی که اطرافمان باشد می توانیم به عنوان پایه سوم استفاده کنیم. دیوار ،تیر برق، ماشین، سکو و... همیشه پشت یا پهلو یا آرنج ها  تکیه داده میشود.

به یاد داشته باشید اگر بخواهیم با تکیه دادن قواعد گرفتن دوربین را رعایت نکنیم این کار چه فایده می تواند داشته باشد مثلا اگر آرنج خود را روی سقف ماشین بگذارید ولی با یک دست دوربین را نگه دارید در واقع هیچ کار مفیدی نکرده اید. مسلما زمانی می توان از تکیه گاه استفاده کرد که نیاز به جا به جا شدن هنگام ضبط نداشته باشیم.

 پن و تیلت

در مواقع پرکاربرد ترین نوع حرکت با دوربین هستند.

پن pan به حرکت دوربین در راستای افقی به سمت چپ و راست گفته می شود انواع آن و کاربرد های آن در مباحث بعد توضیح داده میشود اینجا فقط نحوه انجام آن را شرح می دهیم.

همان طور که قبلا گفتیم چرخش با دوربین از کمر انجام می شود و دست همواره ثابت است حرکت باید بسیار نرم یکنواخت و بدون مکث باشد لحظه ابتدا و انتهای پن بهتر است (فقط لحظه شروع و پایان) کمی سرعتش از اواسط آن کمتر باشد تا حس حرکت و رسیدن به سوژه را بهتر القا کند.

قبل از ضبط چند بار حرکتی را که می خواهید انجام دهید تکرار کنید و رو به روی جهتی که پن تمام می شود بایستید یعنی زمانی که ضبط را شروع می کنید کمر چرخیده است و هنگام پن از چرخش آن کم می شود. این کار باعث می شود هنگامی که عمل پن تمام می شود کنترل بهتری روی دوربین داشته باشید و همچنین می توانید تا 180 درجه چرخش کنید. استقرار پاها در چرخش اهمیت زیادی دارد می تونید پاهایتان را بیشتر از مواقع عادی باز کنید.

تیلت tilt به حرکت در راستای عمودی به بالا و پایین گفته می شود . و انجام آن مثل پن به نرمی و یک نواختی باید انجام شود در تلیت آپ اگر مجبور شدید از حرکت دست برای بالا تر گرفتن دوربین استفاده کنید در حرکت تیلت وزن دوربین جا به جا مشود و تعادلتان را به هم می زند . که با تمرین این مشکل کوچیک حل شدنیه البته امروزه دیگه دوربین ها وزن زیادی هم ندارند.

راه رفتن با دوربین

قطعا را ه رفتن با دوربین کاری نیست که توصیه شود ولی اگر مجبور به دنبال کردن سوژه خود یا به هر دلیلی مجبور به حرکت شدید می توانید از این اصول برای کم کردن لرزش دوربین استفاده کنید.

بر خلاف زمانی که ثابت ایستاده اید می توانید دست خود را از پهلو جدا کنید این کار باعث می شهود لرزش گام برداشتن کمتر شود ولی نکته اصلی این دست که موقع حرکت تمام وزن خود را از یک پا به پای دیگر منتقل کنید و پاهای خود را صاف و شکیل روی زمین قرار دهید.

حالا دیگر هیچ لرزشی ندارید ولی زمانی که اولین ضبط خود را نگاه کنید فکر می کنید از درون یک گشتی در دریاهای مواج تصویر گرفتید زیرا تصویر به چپ و راست غلت می خورد. برای حذف این ایراد باید دست خود را به همان اندازه که موقع راه رفتن کج می شوید به طرف مخالف ببرید تا این حرکت خنثی شود.

موقع عقب عقب راه رفتن نمی توانید وزن خود را به راحتی منتقل کنید بنابراین سعی کنید راه رفتن با نوک پا را تمرین کنید. کلا راه رفتن با دوربین همراه کمی لرزش خواهد بود و بعضی مواقع هم از این لرزش به عنوان یک تکنیک تصویربرداری میتوان استفاده کرد. رسیدن به تصویری قابل قبول نیازمند تمرین بسیار زیاد یست و انتظار نتیجه عالی در اولین روز نداشته باشید.

انواع حرکت های دوربین

حرکت های دوربین به طور کلی دو نوع است: ۱- اپتیکی ۲- انتقالی

اپتیکی: همان حرکت زوم این  zoom in و زوم بک zoom back است. در حرکت اپتیکی دوربین در جای خود ثابت است و از طریق لنز زوم دوربین تصویر به عقب و جلو می رود .

انتقالی: حرکت انتقالی خود بر دو نوع است: ۱- بر روی محور ثابت  ۲- بر روی محور متحرک
 

حرکت انتقالی بر روی محور ثابت: 1- حرکت در راستای محور عمودی tilt تیلت 2- حرکت در راستای محور افقی  pan پن.
 پر کاربرد ترین محور ثابت سه پایه است زمانی که دوربین را به طرف بالا و پایین حرکت می دهیم عمل تیلت را انجام می دهیم و زمانی که دوربین به سمت چپ و راست حرکت کند به آن پن می گوییم .

پن بر چهار نوع دسته بندی می شود:

پن مروری: یعنی دوربین از نقطه ای شروع به حرکت کند و با سرعت ثابت به حرکت ادامه دهد و در نطقه پایانی ثابت شود این حرکت برای آشنایی بیننده با محیط کاربرد دارد مثل مرور کردن نمای ساختمان های یک شهر .

پن تعقیبی: در این حرکت سوژه به هر طرفی حرکت کند دوربین آن را همراهی و تعقیب خواهد کرد .

پن کنکاشی: در پن کنکاشی هر اتفاقی که برای بیننده مهم تر است دنبال میشود . مثلا در فوتبال توپ دنبال می شود ولی اگر خطایی اتفاق افتاد دوربین توپ را رها کرده روی بازیکن نگه می دارد و زمانی که داور سر برسد تصویر از بازیکن به داور منتقل می شود و به همین صورت...

سویچ پن: دوربین بین دو سوژه با سرعت پن را انجام می دهد به طوری که فاصله بین دو سوژه به خاطر سرعت دوربین محو و نا مشخص می شود مثل زمانی که بخواهیم از گفتگوی دو نفر با یک دوربین تصویر بگیریم.

حرکت انتقالی بر روی محور متحرک

 دالی dolly: حرکت به طرف جلو (دالی این) و حرکت به طرف عقب (دالی بک) است یعنی در این حرکت دوربین به سوژه نزدیک می شود یا از آن دور می شود برای این کار دوربین روی سه پایه متحرک (بیشتر در استودیو) یا ریل قرار می گیرد و بخاطر وسیله ای به  نام دالی که دوربین را حرکت می دهد به این نام معروف شده است.

تراولینگ traveling: حرکت در راستای افقی سوژه است مثل زمانی که شخصی در حال راه رفتن است و دوربین در کنارش آن را همراهی می کند و در سوژه های ثابت مثلا یک ساختمان می توان از سمت چپ به سمت راست آن یا برعکس تراولینگ را انجام داد .این حرکت هم نیازمند ریل است.

بوم boom: حرکت انتقالی دوربین در راستای عمودی است مثل زمانی که دوربین طول یک ساختمان را بالا میرود و به پشت بام می رسد .در این حرکت دوربین روی اهرم و یا مینی کرین نصب می شود .

ارک arcing: حرکت قوسی شکل و نیم دایره است یعنی دوربین دور سوژه می چرخد یا نیم دایره ای حرکت می کند  چیزی مثل فیلم ماتریکس. در ایران بیشتر به همان تراونینگ معرفی می شود.

کرین آزاد crine: حرکت پویا و فعال به تمامی جهات که صحنه های جذابی خلق می کند و با وسیله ای به نام کرین که نوع کوچکش مینی کرین است انجام می شود.

یک تکنیک تصویربرداری

یک تکنیک ساده ولی زیبا و پرکاربرد: این صحنه ها را مجسم کنید. شخصی که یکباره خبر منفجر شدن ماشین زنش را می شنود. شخصی که به چهل سال پیش خودش فکر می کند و یک باره با صدای سرفه ی یک تازه وارد به خود می آید. یک زن و شوهر در حال بوسیدن یکدیگر. 

حتما تا به حال دیدید که در این صحنه ها بک گراند تصویر یکباره به عقب یا جلو کشیده می شود ولی سوژه در جای خودش ثابت می ماند. انجام این کار در تدوین شاید کار پیچیده ای نباشد ولی به راحتی می توانید آن را با دوربینتان انجام دهید و نتیجه بهتری هم بگیرید.

برای این کار باید همزمان که دوربین خود را به عقب می برید و از سوژه دور می شوید بوسیله حلقه زوم تصویرتان را تله یا زوم این) کنید سرعت زوم باید کاملا با سرعت دور شدن از سوژه تان برابر باشد که با کمی تمرین به راحتی می توانید این هماهنگی را ایجاد کنید.

مسلما اگر با دوربین به سوژه نزدیک می شوید تصویرتان را باید همزمان واید کنید. دور شدن یا نزدیک شدن تنها تفاوتی که دارد این است که می خواهید بگراندتان دور شود یا نزدیک شود.

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در پنجشنبه بیست و هفتم بهمن ۱۳۹۰ |

من اینجا بس دلم تنگ است

و هر سازی که می بینم بد آهنگ است

بیا ره توشه برداریم

قدم در راه بی برگشت بگذاریم

ببینیم آسمان در هر کجا

آیا همین رنگ است…

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در شنبه پانزدهم بهمن ۱۳۹۰ |

کدامین چشمه سمی شد که آب از آب می ترسد ؟ که حتی ذهن ماهیگیر از قلاب می ترسد ؟

گرفته دامن شب را غباری آنچنان برهم که پلک از چشم چشم از پلک پلک از خواب می ترسد

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در جمعه چهاردهم بهمن ۱۳۹۰ |

تشنگی بهانه بود

من به خواب های کوچک تو اعتماد داشتم

چشمهای عاشق تو را به یاد داشتم

می وزید عطر سیب ...سمت های خواب های ساده و نجیب

من به جستجوی تو...در هوای عطر بوی تو...رفت و آمد کبود گاهواره ها...زیر چتر روشن ستاره ها...

تا هنوز تشنه ام...

تا هنوز تشنگی بهانه است...

آب بیصدا ترین ترانه است...

تا هنوز عاشقم...

تا هنوز صبر می کنم...

 ابر می رسد...باد مویه می کند...چکه چکه از گلوی ناودان... یاس تازه می دود...

تا هنوز تشنه ام...

تا هنوز تشنگی بهانه است...

آب بیصدا ترین ترانه است...

تا هنوز عاشقم...

تا هنوز صبر می کنم...

تا هنوز صبر می کنم...

تا هنوز صبرمی کنم...

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در چهارشنبه دوازدهم بهمن ۱۳۹۰ |

سواره از کنارت گذشتم، گفتی:" برو پشت ماشین لباسشویی بنشین!"

زیرباران منتظر تاکسی بودم، مرا هل دادی و خودت سوار شدی

در تاکسی خودت را به خواب زدی تا سر هر پیچ وزنت را بیندازی روی من
در خیابان دعوایت شد و تمام ناسزاهایت، فحش خواهر و مادر بود

نتوانستم به استادیوم بیایم، چون تو شعارهای آب نکشیده می دادی

من باید پوشیده باشم تا تو دینت را حفظ کنی

مرا ارشاد می کنند تا تو ارشاد شوی!

روزگاری می رسد که می فهمی برای همگامی با من باید لایق باشی !

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در یکشنبه نهم بهمن ۱۳۹۰ |

دلم گرم خداوندی است

که با دستان خود گندم برای یاکریم خانه می ریزد

چه بخشنده خدای عاشقی دارم ، که میخواند مرا با آنکه می داند گنه کارم....

دلم گرم است !

میدانم

بدون لطف او

تنهای تنهایم

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در شنبه هشتم بهمن ۱۳۹۰ |

آخرین حرف سفرنامه باران این استــ

که                                     

       زمینچرکـــــیـــــــــــن استـــ

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در جمعه سی ام دی ۱۳۹۰ |

تغییرات اتفاق می افتند و آن ها پنیر را جابجا می کنند.

در تغییر و تحول شرکت جویید.

برای جابجا شدن پنیر آمادگی داشته باشید.

تغییرات زیر را در نظر بگیرید.

دائم پنیر را بو کنید تا متوجه شوید چه موقع کهنه می شود.

سریعا خود را با تغییرات تطبیق دهید

هر چه سریعتر پنیر کهنه را رها کنید زودتر می توانید از پنیر تازه لذت ببرید.

تغییر کنید

با پنیر حرکت کنید

از تغییر لذت ببرید

ماجراجویی کنید و به سفر بروید

از طعم پنیر تازه لذت ببرید

برای تغییر سریع آماده باشید

و دوباره از آن لذت ببرید

آن ها به برداشتن پنیر ادامه می دهند

*پنیر* استعاره ایست از آنچه می خواهید در زندگی داشته باشید

اسپنسر جانسون

ba tashakor az  MR AFKAR

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در پنجشنبه پانزدهم دی ۱۳۹۰ |

مثل سیگار است ، خاطــــــره !!! حال می دهد ؛ ... اما ...... از درون می پوسانــــدت ...!

(▓▓▓(̅(_̅_̅_̅_̅_̅_̅_̅_̅_̅_̅_̅_̅()ڪے

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در جمعه دوم دی ۱۳۹۰ |

حاصل سبزترین باورمن برگ زردیست که ازلای ورقهای دلم میریزد

مانده ام سخت غریب دیگراز سبزترین حادثه ها میترسم

نوشته شده توسط .»»---(¯`عاطفـــه ´¯)----» در جمعه دوم دی ۱۳۹۰ |